Ի­րենց մա­հա­բեր թմ­բի­րի մեջ ի­րենք ի­րենց կզ­գան խա­ղաղ հոգևոր պա­տե­րազմ­նե­րից և ա­պա­հով աստ­վա­ծա­յին մի­ջամ­տու­թյուն­նե­րից և այլևս չեն սպա­սի Նրան՝ ոչ հույ­սով ու հա­վա­տով, ոչ էլ ան­գամ դա­տաս­տա­նի ակն­կա­լի­քով:

Օրհ­նու­թ­յան հզոր Ար­քա, հա­վի­տ­յան, պահ­պա­նի՛ր հոտդ, Ա­րա­ծեց­րու կա­նաչ-հոտա­վետ ա­րոտ­նե­րի մեջ, Օգ­նի՛ր պայ­քա­րի այս մեծ օ­րե­րում,

Բա­րե­պաշտ­նե­րի ճա­նա­պարհ­ներն ու­ղիղ են, հարթ ու դյու­րին են աստ­վա­ծա­պաշտ­նե­րի ճա­նա­պարհ­նե­րը։ Տի­րոջ ճա­նա­պարհ­ներն ար­դար են։ Քո ան­վանն ենք ա­պա­վի­նել մենք և քո հի­շա­տա­կին, ո­րին տեն­չում է մեր հո­գին։ Գի­շե­րով իմ հո­գին դե­պի քեզ է շտա­պում, Աստ­վա՛ծ, քան­զի քո հրա­ման­նե­րը լույս են երկ­րի վրա։

Խնդ­րեմ, ծա­նո­թա­ցեք: Խոսքս, ան­շուշտ, վե­րա­բե­րում է միայն հա­սա­րա­կու­թյան զոմ­բիաց­ված, ինչ­պես նաև դեռ ան­տե­ղյակ հատ­վա­ծին: Ըն­թեր­ցող­նե­րից շա­տե­րը հա­վա­նա­բար հի­շում են ան­ցյալ ա­միս Երևա­նի Կո­մի­տա­սի ան­վան պե­տա­կան կոն­սեր­վա­տո­րիա­յում տե­ղի ու­նե­ցած ու սա­տա­նիս­տա­կան ռո­քով ու­ղեկց­ված փակ մի­ջո­ցա­ռու­մը, ո­րին, Analitik.am-ի տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով, ըստ ա­կա­նա­տես­նե­րի, մաս­նակ­ցել են ԼԳԲՏ (լես­բու­հի, գեյ, բի­սեք­սուալ, տրանս­վես­տիտ) հա­մայն­քի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, սա­տա­նիս­տա­կան ինչ-որ կազ­մա­կեր­պու­թյան ան­դամ­ներ:

«Ար­դարև, կեն­դա­նի Աստ­ծու տա­ճար եք դուք, ինչ­պես ա­սաց Աստ­ված. «Պի­տի բնակ­վեմ նրանց մեջ և պի­տի ըն­թա­նամ նրանց մի­ջով և նրանց Աստ­վա­ծը պի­տի լի­նեմ, և նրանք պի­տի լի­նեն Իմ ժո­ղո­վուր­դը» (Բ Կոր. 6; 16):

Մե­ծար­գո հոգևոր հայ­րեր, վե­հա­փառ Տեր, ձեր հայտ­նած կար­ծի­քը, որ դեմ եք այ­լա­սեր­վա­ծու­թյան քա­րոզ­չու­թյա­նը, լավ է, պար­տա­վոր­վա­ծու­թյուն, բայց դեռ բա­վա­րար չէ ազգ-ե­կե­ղե­ցի դիր­քո­րո­շում ար­տա­հայ­տե­լու հա­մար:

Տե՛ր, նե­ղու­թյան մեջ հի­շե­ցինք քեզ, ո­րով­հետև քո տված փոքր նե­ղու­թյու­նը խրատ է մեզ հա­մար։ Ինչ­պես որ եր­կուն­քի մեջ գտն­վո­ղը, որ մոտ է ծնն­դա­բե­րե­լու, ճչում է իր ցա­վե­րից, այդ­պես ե­ղանք նաև մենք քո եր­կյու­ղից, Տե՛ր, մենք, որ քո սի­րե­լին ենք. հղիա­ցանք, եր­կուն­քով բռն­վե­ցինք, ծնե­ցինք ու երկ­րի վրա ստեղ­ծե­ցինք փր­կու­թյան քո ո­գին։

Թևերս բա­ցեմ ու վեր բարձ­րա­նամ ամ­պի ծվե­նով, Հու­սո դռ­նե­րը մե­կիկ հետ տա­նեմ` Կան­չե­րը մեղմիկ շո­յեմ համ­րո­րեն, Ձուլ­ման տե­սիլ­քը կլա­նեմ նո­րեն, Իջ­նեմ հա­գե­ցած ու էլ չլա­ցեմ:

Ժա­մա­նա­կա­կից աշ­խար­հում մարդ ա­ռանց հա­մա­ցան­ցի չի կա­րող պատ­կե­րաց­նել իր ա­ռօ­րյան, ո­րով­հետև այն ստեղ­ծում է հար­մա­րա­վե­տու­թյուն, կյան­քը դարձ­նում ա­վե­լի հե­տաքր­քիր և հնա­րա­վո­րու­թյուն տա­լիս ա­րագ և ճշգ­րիտ տե­ղե­կատ­վու­թյուն ստա­նա­լու: Այս կերպ հա­մա­ցան­ցի օգ­տա­տե­րե­րի թի­վը գնա­լով ա­րագ ա­ճում է:

Տե՛ր Աստ­ված իմ, ես պի­տի փա­ռա­բա­նեմ քեզ, պի­տի օրհ­նեմ քո ա­նու­նը, քան­զի սքան­չե­լի գոր­ծեր կա­տա­րե­ցիր` ա­ռա­ջին խոր­հուր­դը ճշ­մա­րիտ։